Interview met kunstenaar Dan Laurentiu Arcus

Dan Arcus werd in 1983 geboren in Galati, een industriestad aan de Donau in het Oosten van Roemenië. Zijn vaderland speelt tot op de dag van vandaag nog een grote rol in het werk dat hij maakt.

Dan spreekt vloeiend Engels en praat graag en veel over zijn persoonlijk leven en zijn Roemeense roots. Zijn Master in Fashion  vormde de start van een creatieve carrière die hem tot in Brussel leidde. Hij werkt hier nu meer dan 12 jaar waarvan een 5-tal jaar in zijn kunstenaarsstudio dichtbij het Atomium.

We spraken met Dan over zijn kunstenaarspraktijk en zijn land van herkomst.

Heb je altijd al schilder willen worden? Want laatst vertelde je me dat je vroeger in Roemenië in de mode-industrie werkte…

Toen ik een kind was, 11 of 12 jaar oud, wist ik dat ik een kunstenaar wilde worden. Een schilder, een dichter, een acteur, wat dan ook. Toen ik naar de middelbare school ging had ik verschillende opties en ik koos voor mode, waarschijnlijk vanwege een fascinatie voor een wereld die ik enkel kende van televisie en tijdschriften, maar zeker ook vanwege mijn homoseksuele geaardheid. Het voelde veiliger en gepaster. De richting Beeldhouwkunst zat vol macho pestkoppen en de afdeling Schilderkunst leek me een beetje saai.

Ik voelde me altijd erg op mijn gemak op de modeafdeling. Het waren vooral meisjes en ik voelde me daar beter, het was rustiger, de leraar was aardig. Deze factoren zijn van invloed geweest om voor mode te kiezen.

Daarna ging ik naar de faculteit Decoratieve Kunsten van de Universiteit voor Kunst en Design in Cluj-Napoca. Dat is trouwens dezelfde universiteit waar de wereldberoemde hedendaagse schilder Adrien Ghenie studeerde. Ik denk dat het de beste plek is om kunst te studeren in Roemenië.

Er waren maar twee jongens op de modeafdeling. Ik en Amir, hij werd later mijn vennoot. De leraar was op ons gesteld en ons werk werd gewaardeerd. We kregen de kans om modeshows te organiseren en te creëren en deel te nemen aan nationale en internationale beurzen en wedstrijden. Ik herinner me dat ik er zelfs één won in Florence en tijdens die hele modeperiode heb ik mooie prestaties geleverd.

Ook op persoonlijk vlak bloeide ik open. Er werd minder geoordeeld over het feit dat ik me als homo uitte en ik voelde me minder beïnvloed door slechte dingen. Ik was 19 jaar oud, het was een andere wereld.

(Interview gaat verder onder de afbeelding)

Heb je je schilder-vaardigheden ontwikkeld in België, waar je 12 jaar geleden aankwam, of had je deze al ontwikkeld in Roemenië?

Het begon allemaal met de modeschetsen en tekeningen die ik maakte in Roemenië. Dat deed ik graag.

Tijdens mijn jaren aan de universiteit startte ik ook een eigen zaak met mijn vrienden. Ons bedrijf was vrij succesvol in promotie, maar we misten de volwassenheid en de knowhow voor het runnen van een echte business. We werkten samen met bekende bedrijven voor hun promotiekostuums en we maakten zelfs de kostuums voor de Roemeense Eurovisiedeelname in 2008. Helaas maakte in datzelfde jaar de financiële crisis een einde aan ons bedrijf, ik nam daarom de tijd om mijn Master af te maken.

Na mijn afstuderen zag ik echter geen toekomst meer in Roemenië. Een zeer corrupt systeem, de LGBTQ-kwestie in de samenleving en de vele gedoe met de staatsinstellingen, van gezondheidszorg tot financiële of arbeidsdiensten, deden me besluiten om naar België te verhuizen.

Ik liet alles achter en ging op zoek naar een baan in de modewereld, maar dat was toen bijna een onmogelijke opdracht. Een Roemeense vriend die dj was in Brussel stelde me voor aan de eigenaar van een club. Hij bood me een baan aan en ook onderdak. Ik werkte daar enkele jaren, toen de wet het toeliet werd ik aangenomen bij Zara, later bij Inno en kon ik een leven opbouwen.

Nog later begon ik weer te tekenen en deed mee aan verschillende wedstrijden. Tijdens een tekenwedstrijd in Bangkok werd ik geselecteerd voor een tentoonstelling. Eens geïnstalleerd in mijn huidige flat besloot ik te werken met houtskool en pastels omdat het geen vlekken zou maken op de muren of de vloer van deze huurflat. Ik werd snel geaccepteerd op de belangrijkste platforms voor online kunstverkoop en verkocht, eerlijk gezegd sneller dan ik had verwacht, enkele stukken. Dat gaf me een boost en hierdoor geraakte ik echt “into” beeldende kunst.

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Waar wordt je kunst door geïnspireerd?

Ik word geïnspireerd door wat ik zie en lees, door dingen die ik leuk vind. Ik kijk voortdurend naar de realiteit om me heen, de maatschappij en de online trends en ik laat mijn verbeelding verhalen maken die later beelden worden op doek of papier. Er zijn veel kunstenaars die ik waardeer en die mij inspireren, maar ik ben erg slecht met namen en het lijkt erop dat curatoren beter zijn in het identificeren van overeenkomsten. In een Artfinder blog post over mijn interview noemen ze iets over Francis Bacon en psychologie maar ik moet toegeven dat mijn interesses en voorkeuren blijven veranderen en evolueren.

Je bent nu heel goed gesetteld als kunstenaar in Brussel. Heb je nog advies voor jonge kunstenaars? Voor degenen die uit het buitenland komen?

Sinds 5 jaar heb ik mijn atelier en ik ben er heel gelukkig mee. Ik denk dat het heel belangrijk is om onafhankelijk te zijn en te werken zonder financiële zorgen. Het is echt belangrijk om voldoende rust te hebben, goed te eten en een goede omgeving te scheppen waar je je kunst kan beoefenen.

Ik heb ontdekt dat de obsessie om een galerie te vinden niet productief werkt. Het is belangrijker dat je gewoon blijft doorwerken. Dit is 2022! Alle gratis hulpmiddelen die online beschikbaar zijn, zijn er om je te helpen je werk te tonen. Gebruik ze!

Begin met posten! Vertrouw op jezelf! Post wat je doet! Wees geen perfectionist! Stop met het niet-werken of niet laten zien van je kunst omdat het niet precies is wat je wilt. Doe gewoon verder en werk gewoon verder. Hoe meer je werkt, hoe beter je kunst zal worden. Je zal merken dat mensen je werk waarderen.

Je weet niet wat de smaak van mensen is of wat de behoeften van mensen zijn. Breng gewoon je werk naar buiten!

(tekst gaat verder onder de afbeelding)

afbeelding hierboven : “At the border of safe” – 100×90 cm – olieverf op doek

Heb je spijt van werk dat je verkocht hebt?

Eerlijk gezegd niet. Een klant heeft ooit een pastel gekocht die ik 3 of 4 jaar heb bewaard. Het was zo’n werk dat ik vanaf het begin een beetje afwees. Naderhand stuurde ze me een bericht om me te vertellen dat ze werd behandeld voor kanker en dat mijn werk haar troostte en dat ze er veel waarde aan hechtte. Ze kijkt er graag naar in haar kamer. Dat raakte me als kunstenaar. Het is onverwacht en op de één of andere manier maakt het me klein dat mijn tekening dat kan veroorzaken.

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

Waarschijnlijk meer aanwezig in “brick and mortar”- galerijen, deelnemende beurzen enzovoort. Ik zou graag mijn eigen artistieke bedrijf hebben, zoals een grote studio waar ik meer monumentale werken kan maken, met assistenten en mensen die me helpen, een beetje zoals een kunstfabriek.

Eén van mijn dingen in het leven is “Aim High”. Zo hoog als je kunt, want alleen dan bereik je tenminste iets.