Chloë Nunez Garcia vertelt over de oorsprong van haar werk
Chloë Nunez Garcia woont en werkt in Antwerpen. In haar gezellig art deco appartement heeft ze sinds kort een ruim atelier geïnstalleerd. Bernice praat met Chloë over wat haar drijft als kunstenares en hoe haar werk evolueert dankzij een experiment met Chat GPT.
Kan je vertellen hoe je ooit bent gestart?
Ik volgde tekenacademie als kind. Dus het tekenen en schilderen heeft er altijd in gezeten. Ik leerde portrettekenen, figuratief tekenen, … pas later ben ik met mijn collages en nadien met schilderkunst gestart.
Ik startte met schilderen in acrylverf. Dit liet me toe om heel snel te werken want toen was mijn budget ook beperkter. Gaandeweg geraakte ik echter volledig gecharmeerd door het vakmanschap van olieverf. Het artisanale ervan sprak me erg aan. Nu schilder ik uitsluitend in olieverf.
Mijn collages vormen het uitgangspunt voor mijn schilderijen. Ze laten me toe om heel snel de beelden die in mijn hoofd zitten te vertalen naar iets op papier; van concept naar creatie. Ik startte met surrealistische collages maar ben gegroeid naar meer abstractie in de beelden.
(beeld onder: Chloë in haar studio)
Welke figuratieve elementen op je doeken komen uit je collages?
Indrukken van de reizen die ik maakte en de foto’s die ik nam krijgen een plaats in mijn collages en nadien op doek. Ik gebruik beelden uit Palm Springs en de Atacama woestijn in Chili. Palm Springs is mijn favoriete plek op deze wereld. Ik heb er tijdens mijn bezoeken veel foto’s genomen. De figuratieve elementen maar ook het spel van het licht inspireerden me tot het maken van de reeks “I spent a night in Palm Springs”. Ik was zo onder de indruk van de kalmte van de woestijn, de warmte overdag en het nachtleven,… dit wilde ik uitdrukken in die reeks.
Dan is er ook nog mijn fascinatie voor alles wat met zwembaden te maken heeft. De variaties aan blauw, appelblauwzeegroen, de reflecties,… vandaar dat ik dit ook heb meegenomen in een aantal werken.
(beeld onder: uit de serie “I spent a night in Palm Springs” – 40×30 cm – olie op doek)
Collages met knipsels en foto’s worden gemaakt op een heel beperkte oppervlakte. Een A4, soms kleiner. Het is een intiem speelveld. Hoe vertaal je dit naar een doek van 120×120 cm?
Het vertalen op doek is een gevoel; een gevoel voor compositie; het is erg bevrijdend om op groot formaat te kunnen werken. Tijdens het schilderen heb ik de ruimte om iets uit te proberen, om texturen uit te werken en om op doek een mix te maken tussen details en ruwe afwerking. Het schilderij moet meer zijn dan de collage. De juiste mix vinden tussen afwerking en structuur is waar heel mijn proces op gebaseerd is.
Grijp je bij de start van een nieuw doek vandaag nog steeds terug naar collages van jaren geleden?
Als ik echt met een beeld in mijn hoofd zit, wil ik het werk gewoon maken. Het kunstwerk moet geboren worden. Er zitten altijd verschillende ideeën in mijn hoofd, een backrow van collages. En dan zijn er nog de werken waar ik effectief mee bezig ben. Dus ik grijp weinig terug naar die oudere collages omdat ik eigenlijk een continue stroom aan inspiratie heb.
Dus je hoofd zit nog vol met beelden die eruit moeten? Aan inspiratie geen gebrek?
Er is eerder een tijdsgebrek dan een inspiratiegebrek van het aantal werken dat ik kan maken (Chloe werkt ook voltijds als consultant).
Ik heb mijn nieuwste reeks gebouwd rond de emoties in een artistiek proces. Als experiment heb ik aan Chat GPT gevraagd om me 10 emoties te geven die plaatsvinden tijdens een artistiek proces. Het resultaat was erg interessant. Rond die emoties ben ik collages beginnen samen te stellen, en daar ben ik momenteel een reeks werken mee aan het maken.
(beeld onder: de studio van Chloë)
Wie zijn kunstenaars die je zelf inspireren?
Anne-Mie Van Kerckhoven vanwege haar positie als vrouw in het kunstenveld. Ik bewonder het element “vrouw zijn” dat ze meeneemt in haar werken. Wat betreft de schilderstijl bewonder ik Eduard Hopper en vooral schilderij “Nighthawks”. De rol van het licht en het sferische hierin maakt dat het hele tafereel een verhaal op zich is. Ook David Hockney inspireert me in zijn kleurgebruik en de referentie naar wat ik zie en voel in Palm Springs.
